przychodziły jej z trudem.

dokumentów umożliwiających im powoły-
Urzędnik zerwał się i wypadł z pokoju. A potem, po ulicy i po nabrzeżu, też nie szedł,
* * *
mogła rozrosnąć się do objętości trzech segregatorów.
jej się, że jest blady, nerwowy i oschły wobec ojca. A jednak zignorowała jego stan. Tak jak
Już wstał i krzątał się po pokoju, kiedy nagle umieszczony tuż przy łóżku stary aparat
jezioru, tam gdzie wieczorami wschodzi księżyc.
nieuchronnie musi czasem wybierać, czego ma się wyrzec. Taką próbę Pan Bóg nieuchronnie
Prosi go o to, błaga.
zdążyła się odwrócić. Proszę sobie wyobrazić, Pasterzu Nabożny, szczuplutką
brudu klapach paltota Podhoreckiego. Spływa
skórzanym fartuchu, a z nim dwóch kuchcików. Biegają wokół gorejącego krzewu, rękoma
– To nie jego sprawa.
Rainie zajęła miejsce za prowizorycznym biurkiem i energicznie rozłożyła przed sobą

- Ja jej nie kochałem. To nie było to.
we mnie? - Zaśmiał się z udawanym rozbawieniem. - Zdziwiło
- Nigdy pan nikogo nie widział?
Nie było jutra. Dwadzieścia minut później cały jego świat legł w gruzach. Nie był w stanie myśleć o niczym innym, tylko o doznanej stracie.
- Pójdę tam, zaczekaj w samochodzie. Za dziesięć minut będę z powrotem. - Pochylił się, pocałował Glorię i otworzył drzwiczki. - Potem idziemy na margeritę.
co powiem, a najmłodszy Mikey krzyczy tylko „nie".
- Chcę mieć absolutną pewność, kochanie, Ŝe naprawdę mnie pragniesz.
Piknik wyznaczono na wtorek, zaś w poniedziałkowe popołudnie Clemency zostawiła Dianę i Arabellę pod opieką lady Fabian i poszła pomagać ochmistrzyni. Biedna kobieta była już u kresu wytrzymałości i Clemency musiała sama zdecydować, ile butelek piwa i napoju imbirowego należy zabrać i czy może panie nie wolałyby lemoniady. Poza tym zamówiła u ogrodnika sałatę, ogórki i kosz świeżych owoców.
- Panna... Baverstock? - Więc Arabella miała rację! Wiedziała, że ta kobieta jej nie lubi, ale że posunie się do tego, by z premedytacją zaplanować jej upadek... To nie mieściło się w głowie. - Pańska siostra nigdy by nie...
Żadnej odpowiedzi.
- Niech pan lepiej wesprze się na mnie, milordzie - rzekła dziewczyna. Poczuła się nagle niebywale lekko i radośnie. Może był to skutek wypitego alkoholu, a może przebywanie sam na sam w świetle księżyca z człowiekiem, którego kochała. Lecz kiedy objął ją ramieniem, a ona objęła go w pasie, starała się zachowywać, jakby to jej wcale nie obeszło.
wokół domu.
- Ach! - westchnęła głośno. - Jakie świeże, wiejskie powietrze! Czasem zastanawiam się, dlaczego wybraliśmy życie w mieście, kiedy tutaj jest tak pięknie.
im pan na wiele, co tylko dodatkowo pana obciąża.
kiem przyzwoicie. Dziewczynki trzymały się Camryn, całkowicie